Yusuf Aygeç

Bir Kere Daha, 2013, Tuval üzerine yağlıboya, 170 x 150 cm

 İnsanlık tarihi boyunca, elde etme dürtüsü bazen başarıyla sonuçlanmış olsa da, çoğunlukla kayıplar ve hüsranla sonuçlanmıştır. Bu kaybedişler çoğunlukla sonrasında pişmanlıklar ve yeni başlangıçlar getirse de,  tekrar tekrar aynı hataları yapmış ve en başa dönmemizi engelleyememiştir. Bu elde etme dürtüsü çoğunlukla hırslarımız, lükslerimiz ve sisteme olan köleliliğimizle doğru orantılardadır. Bazen karşılaştığımız bu dürtülere bir önlem olarak, öğretilmiş savunma mekanizmalarını kullanmışız ve sistem içerisinde burnumuza gelen kötü kokuları görmezden gelmişiz. Tüm bu hırsların ve elde etme çabalarının içerisinde ise ‘Ben’ lik yatarken, bu sürecin daha ne kadar çirkinleşeceğini tahmin edememişiz ve müdehale etmeden sadece kenardan izleyip yorum yapmaya devam etmeyi sürdürmüşüz. Aslında tüm bu tekrar döngüsü içerisinde, öğretilerimizi olumlu veya olumsuz yönde kullanmamız genetiğini unutup. Ve tüm bu yaşananların sonucundan  ders çıkartmadan hep ‘bir şans’ daha verilse çok daha iyi olabilir, dürtüsüne dayanmaktadır. Fakat insan yaşadığı gibi ölmeye muhtaçtır ve ‘Bir Kere Daha’ deme şansı yoktur.