TUNCA

Kras Kras, 2017, Kuzgun padalyası, demir döküm gaga

Mitolojik ve sembolik pek çok anlama sahip olan kuzgun 2017 yılında sergilediğim Terra Amata’da bir nevi gizli bir rehber görevini üstlenmişti. Sır taşıması gibi pek çok iyi yanına rağmen, şahitliğinde akan tarih boyunca biraz karanlık anlatımlar da yüklenmiş kuzguna. Bu heykelin gagasının metal oluşu, Eski Ahit’te Adem’in çocuklarından Kabil’in, öz kardeşi Habil’i öldürmesinden sonra ne yapacağını bilmez bir haldeyken, az ilerisinde yeri gagalayan bir kuzgunu görmesiyle toprağı kazmasının ve böylelikle ilk kez bir insanın gömülüşünün anlatıldığı teolojik öyküye dayanıyor. Kuzgunun ölümle ve bir yere geri dönmesi bakımından yer kavramı ile ilişkisi çok eski anlatımlardan da beri var. Bu eser serginin bütünüyle ise insanoğlunun mimariyle ilk temaslarından birisi olan “mezar” üzerinden ilişki kurar. Romalılar ise, kuzgunun çıkardığı sesi, kendi dillerinde “Yarın” anlamına gelen “Cras” kelimesine benzetmiş ve bu kuşa “Cras! Cras!” adını vermişler. Heykele de adını veren bu ikilemede, “Yarın”a yani geleceğe, geçmişle yüzleştiğimiz bir geleceğe, yönelik bir umudun umudu var.